คิดหรอว่าสมัครงานครั้งแรกแล้วจะได้? ตอน 2
สวัสดีค่ะ เมื่อกี้ที่บอกว่าจะ โทรมานั่นแหละค่ะ
พ่อหนุ่มก็ใส่มาเป็นชุด ฟังได้บ้างไม่ได้บ้าง จับเอาที่สำคัญๆ อันไหนสำคัญแต่ฟังไม่ทัน ไม่ชัวร์ก็ถามซ้ำ พูดเสียงดังๆ ให้ซานต้าช่วยจำไว้ ฮ่าๆ ๆ
ไม่ทราบว่าจะสะดวกมาสัมภาษณ์วันไหนครับ?
วันไหนก็ได้ที่คุณสะดวก เพราะว่า อีชั้นว่างค่ะ?
งั้นเป็นพรุ่งนี้ บ่ายโมงได้ไหมครับ?
แอบคิดสองวิ ... ได้ค่ะ
โอเค ครับ ดีมากเลย งั้นเราเจอกันพรุ่งนี้
อีชั้นตบท้ายด้วย แบบว่า อยู่ข้างนอก ช่วยส่ง รายละเอียดทางอีเมล์อีกทีได้ไหมค่ะ?
ได้ครับ แล้วจะส่งไปตอนบ่ายๆ ครับ
ขอบคุณมากมายค่ะ
โอยยย... โล่ง อย่างน้อยฟังได้ไม่หมด ก็ไม่พลาดแล้วแหละว่ะ เค้าจะส่งเมล์มาให้ ฮ่าๆ ๆ
หันมาหาซานต้า....
ซานต้าๆ งานนั้นน่ะเค้าเรียกไปสัมภาษณ์พรุ่งนี้ ตื่นเต้น ไม่พร้อม ยังไม่ได้เตรียมไรเลย แต่เสือกตอบว่า ได้ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะบอกว่าไม่ได้ แต่ก็ เอ...ทำไมตูใจง่ายจังว่ะ ไม่คิดที่จะเตรียมตัวเลยหรอ? วันนี้ทั้งวันก็ไปเที่ยว กว่าจะกลับก็ดึก เหนื่อย นอน ตื่นออกไปสัมภาษณ์เลย ... จะเป็นไงเนี่ย?
ตาซานต้า ... ก็ไม่ต้องเตรียมไร เป็นตัวของตัวเอง ทำตัวตามสบาย แค่ไปโชว์ตัวเฉยๆ ว่าไม่พิการ ปกติ แค่นั้นเอง เค้าเรียกมา ก็แสดงว่า เค้าชอบคุณสมบัติที่เราบอกไป เค้าอยากคุยด้วยก็แค่นั้น
หรอ? แต่ว่า ตอนที่ชั้นอยู่เมืองไทยน่ะ ชั้นต้องเตรียมตัวก่อน ต้องรู้หน้าที่งานการคร่าวๆ หาอ่านเกี่ยวกับบริษัทเค้าเล็กน้อยในเนตอ่ะ แต่ว่า นี่... อืม เราคงไม่ได้หรอก คนไทยที่นี่ก็เยอะแยะ เอาวะไปเล่นๆ ดู ...ขนาดจะเล่นๆ อีชั้นก็ตื่นเต้นเป็นบ้าล่ะค่ะ อิอิ
พอกลับมาจากบ้านเจ้ยก็ค่ำๆ แล้ว เหนื่อยด้วย ถึงบ้านก็เชคเมล์ แล้วก็วางแผนการเดินทาง ปริ้นแผนที่ และอื่นๆ หอบไปด้วย แล้วก็หาเสื้อผ้าสุภาพดูดีๆ สักชุด แต่ว่า เสื้อผ้าก็มีแต่ที่เอาไว้เดินแฟชั่นทั้งนั้น เหอๆ ... เลือกเป็นชั่วโมงเลยค่ะคุณ พยาพยามหามาปรับแต่ง มิกซ์แอนด์แมท ให้ดูไม่แฟชั่นมากเกิน ในที่สุดก็ได้ รองเท้าก็ไม่เข้ากะชุด กระเป๋าก็งั้นๆ เอาว่ะ แก้ขัดไปก่อน... หมดแรงแล้ว กระโดดขึ้นเตียงเลย
ไม่รู้ว่าใครจะเรื่องมากอย่างเราป่าว? ก็ติดมาจากตอนหางานที่เมืองไทยน่ะ ตอนจบมีสถาบันจอห์น โรเบิร์ต เพาเวอร์ มาสอนเทคนิคต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับการหางาน ตั้งแต่เสื้อผ้า หน้า ผม รองเท้า กระเป๋า เครื่องประดับ กิริยาท่าทาง และเอกสาร ก็เลยติดมาแบบนั้น แบบว่า เล่นกันซะเว่อร์ไปเลยล่ะคุณ ฮ่าๆ ๆ ... ก็เลยคิดไปเองว่า ที่สวีเดนเราก็ต้องทำแบบนี้บ้าง
เช้าวันต่อมาก็เดินทางไปสัมภาษณ์กับ Academic work ที่Malmö นั่งรถเมล์รถไฟไป ไปถึงก่อนเวลาด้วย เข้าตึกไม่ได้ ยืนรอสักพักก็โทรให้เค้าเปิดประตูให้ ไปถึงก็นั่งรอแป๊บแล้วก็ได้สัมภาษณ์ เค้าถามก่อนเลยว่า วันนี้คุยภาษาอะไรกันดี ตอบอย่างไม่ลังเลภาษาสวีเดน เค้าก็ไม่ได้ถามไรมาก เพราะทุกอย่างมีในซีวีแล้ว แป๊บๆ เค้าก็บอกว่า งานที่จะต้องทำมีไรบ้าง จะได้ค่าจ้างเท่าไหร่ ทำนานแค่ไหน
นังยุ้ยก็ฟังได้บ้างไม่ได้บ้าง จำๆ จดๆ ไว้ เค้าบอกว่า จะส่งไปสัมภาษณ์กับบริษัทที่เราจะทำงานด้วยที่อยู่ในลุนด์ ก็นัดวันเวลากันไป เค้าบอกว่า จะได้ไม่ได้ยังไงก็ขึ้นอยู่กับบริษัทนั้นนะ อะคาเดมิค เวิร์คของเราแค่สแกนคนส่งไปให้ ... ก่อนกลับก็ไม่ลืมที่จะให้เค้าส่งเมล์รายละเอียดต่างๆ ที่ได้คุยกันไปให้ทางเมล์ด้วย ฮ่าๆ ๆ ก็คงพอเดากันได้ว่าทำไม ... ฉลาดเป็นกรดไว้ก่อน จะได้ไม่พลาด อิอิ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ - ตอน 3 (จบ)
ยุ้ย
2551
|
Go to top