คิดหรอว่าสมัครงานครั้งแรกแล้วจะได้? ตอน 3 (จบ)
วันไปสัมภาษณ์กับบริษัทที่จะทำงานด้วยก็เตรียมตัวเล็กน้อย หาอ่านเกี่ยวกับบริษัทนั้น และก็หาดูแผนที่ วางแผนการเดินทาง ก็ปั่นจักรยานไปค่ะ ไม่ไกล ปั่นไปสักราวๆ 10 นาทีก็ถึง เป็นบริษัทไอทีอยู่ที่ IDEON ... พอไปนั่งในออฟฟิศเค้าก็เริ่มด้วย จะใช้ภาษาไรกันดี? ภาษาสวีเดนค่ะ เค้าก็บอกว่า ดี ถึงแม้ชั้นจะพูดอังกฤษได้ แต่จริงๆ แล้วก็อยากจะพูดภาษาตัวเองมากกว่า
จากนั้นเค้าก็เริ่มเลยว่า เราต้องทำงานอะไรบ้าง เริ่มวันไหน ควรเสร็จก่อนวันไหน บลา ๆ ๆ ... ป๊าด ตกลงว่า สองรอบนี่ไม่ใช้สัมภาษณ์งานนะ เค้าเรียกว่า มารับรู้เนื้องานและกฎกติกาต่างๆ ฮ่าๆ ๆ ... งานที่ทำก็เก็บข้อมูลลายมือภาษาไทยของคนไทยราวๆ 40 คน ก็มีปากกาอิเล็กทรอนิกส์มาให้ ให้เราติดต่อหาคนไทยเอง บริหารจัดการเอง ส่วนเรื่องค่าเดินทาง เก็บตั๋วไว้เอามาเบิกทีหลัง
แล้วเธอเริ่มได้เมื่อไหร่? วันจันทร์นี้เลย ... เค้าก็โอเคงั้นเซ็นสัญญาเลย ... ห๊า... เอาเลยหรอ? โอเค ใจง่ายแต่ต้นแล้วก็ไหลต่อไป ฮ่าๆ เค้าไปเอาสัญญามาให้เรานั่งอ่านอย่างสงบ อ่านไม่รู้เรื่องค่ะ ภาษาอังกฤษกฏหมายปนวิชาการไรไม่รู้ พอคนสัมภาษณ์กลับมาบอกว่าอ่านไม่รู้เรื่องอ่ะ งงไปหมด ศัพท์ยากจัง ช่วยอธิบายคร่าวๆ หน่อย เค้าบอกว่า เค้าเองก็อ่านไม่ค่อยจะเข้าใจมาก ฮ่าๆ ๆ แล้วเค้าก็อธิบายให้เราฟัง จากนั้นก็เซ็นต์ชื่อ แล้วกลับบ้าน
ซานต้าๆ เริ่มทำงานจันทร์นี้และนะ ไหนบอกว่าสมัครครั้งแรกแล้วจะไม่ได้ไง แผนการเที่ยวเตร็ดเตร่แตกสลายเลยอ่ะ แง้วๆ ๆ
งานเราก็มีทั้งนั่งทำในออฟฟิศ และต้องออกเดินทางไปหาคนไทยที่บ้านบ้าง ที่วัดบ้าง ให้เค้าช่วยเขียนภาษาไทยตามที่บริษัทกำหนด แล้วก็ให้ตั๋วหนังคนละ 2 ใบเป็นค่าตอบแทน วันไหนไม่ต้องออกไปเจอใครก็นั่งทำงานที่ออฟฟิศ เคลียร์สรุปงานส่ง นั่งทำในห้องคนเดียว เป็นห้องประชุมเค้าน่ะ เพราะเค้าไม่มีโต๊ะให้นั่งทำงาน
ในออฟฟิศก็มีแต่พวกผู้ชาย พวกโปรแกรมเมอร์และวิศวะ ต่างคนต่างทำงาน เงียบมากๆ นับครั้งได้เลยว่าวันๆ เค้าคุยกันกี่ครั้ง จะมีวันนึงในแต่ละสัปดาห์ที่เค้ามีพักเบรกตอนสายๆ นั่งกินขนมปัง นั่งจิบชา กาแฟ และคุยกันเล่นๆ เราก็หลุดไปโลกส่วนตัวค่ะ คุยเรื่องที่เราไม่สนใจ และมีเสิร์ฟของที่เราไม่กินอ่ะ นั่งจิบน้ำเปล่าเงียบๆ ฟังเค้าไป เหอๆ
และก็อีกวันนึงต่อสัปดาห์เค้าจะออกไปกินข้าวกลางวันด้วยกันยกบริษัท เค้ามาชวนนะ แต่ก็บอกไปว่า ชั้นหอบข้าวมากินด้วย ไม่ไปได้ป๊ะ ขอบคุณนะ เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่อยากออกไปเลย ค่าอาหารแพง ไหนจะน้ำอีก ค่าแรงเด็กนักเรียนไม่เหมาะสม ขืนออกไปหมดกันพอดี ฮ่าๆ ๆ
ก็สนุกดีค่ะ ได้ทำราวๆ 2 เดือน ได้รู้จักคนไทยใหม่ๆ หลายๆ คน เค้ามาอยู่กันนานแล้วแหละแต่เราไม่เคยเจอ เพื่อนของเพื่อนของเพื่อน และก็ได้เดินทางไปโน่นไปนี่ เปิดหูเปิดตา ได้ประสบการณ์ทำงาน ได้ฝึกภาษาด้วย ได้รู้ด้วยว่าเราด้อยอะไรตรงไหนยังไง ได้ชื่อเจ้านายมาเป็นบุคคลอ้างอิงในซีวีตอนสมัครงานครั้งต่อไป และที่สำคัญได้เงินค่าขนมค่าช้อปมาเป็นกอบเป็นกำ ฮา....
ยุ้ย
2551
|
Go to top