|
Lönmottagares berättelse เรื่องเล่าห้าร้อยตอนก็ไม่จบของมนุษย์เงินเดือนหญิงไทยในสวีเดน ตอนที่ 4
ป้า Åsa ณ Arbetsförmedlingen
ถามว่าความรู้ภาษาสวีเดนหลังจากที่เรียนจบ SFI เทียบกับวันแรกต่างกันมากไหม ก็มากอยู่นะ อย่างน้อยก็รู้แล้วว่า คำกริยาภาษาสวิดิชมันผันไม่เหมือนภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศสที่เคยเรียนมา
อย่างน้อยก็รู้ว่าสำเนียงที่ครูโมนิก้าสอนในชั้นมันคือสำเนียง Skånska และสามีอิฉันพูดสำเนียง östgöta ทำไมมันช่างยุ่งยากขนาดนี้
แล้วก็รู้ว่าเรียนจบมาแล้วก็ยังอ่านหนังสือพิมพ์ไม่รู้เรื่อง และดูทีวีภาษาสวิดิชไม่เข้าใจอยู่เหมือนเดิม
เรียนจบได้ใบประกาศมาปุ๊บ ก็เผ่นหน้าตั้งไปที่ Arbetsförmedlingen ทันที เผื่อว่าจะมีใครแนะนำ "งานดี ๆ" ให้อีป้าทำบ้าง
รอบนี้ได้ที่ปรึกษาเป็นคุณป้าแก่ ๆ เสียงแตกพร่า (แกคงทั้งดื่มหนักทั้งสูบจัด) ชื่อป้า Åsa Tomsby ประทับใจป้าแกมาก แม้เวลาล่วงเลยมาขนาดนี้ยังอุตส่าห์จำชื่อป้าได้ คิดดูแล้วกันว่าป้าแกจะขนาดไหน
ป้าแกจะเป็นคนบันทึกประวัติและช่วยแนะแนวทางการหางานให้กับเรา แต่ตลกป้ามากตรงที่แกใช้คอมพิวเตอร์ไม่คล่อง กลุ้มใจทุกครั้งเวลาไปปรับข้อมูลกับป้า เพราะป้าแกพิมพ์โค่ดช้า
ป้าแกใช้แค่นิ้วชี้สองนี้ค่อย ๆ งมทางหาตัวอักษรบนคีบอร์ด พิมพ์ไปพิมพ์มาแกก็เริ่มเหนื่อย แกก็ไอค่อก ๆ แค่ก ๆ
ไอเสร็จแกก็ก้มหน้าก้มตาจิ้มดีดต่อ
เวร เวร เวร แล้วกรูจะได้งานเหรอเนี่ย
ป้าโอซ่าก้มหน้าก้มตาจิ้มจนใส่ข้อมูลของกระเหรี่ยงครบหมด (หรือป่าววะ) แล้วป้าก็บอกว่า ให้มองหางานในเวปไซต์
อ้าว ไหงงั้นล่ะป้า
เรื่องของเรื่องคือ เขาจ้างป้าเอาไว้เพื่อให้คำแนะนำกระเหรี่ยงว่า กระเหรี่ยงต้องหางานในเวปไซต์งั้นเหรอ ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกละหนอ จะได้ไม่เสียเวลามานั่งฟังคุณป้านั่งไอ
สรุปว่าเราก็เดินมึน ๆ งง ๆ กลับบ้านจากนั้นก็มานั่งเปิดคอมพิวเตอร์หางานตามเวปไซต์สืบไป
โปรดติตามตอนต่อไป - สามวันดี สี่วันไข้
พี่ไก่
กุมภาพันธ์ 2554
|
Go to top