Work experiences in Sweden - ประสบการณ์ทำงานในสวีเดน

เรื่องเล่าประสบการณ์ทำงานจากหลากหลายสาขาอาชีพ และอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องและน่าสนใจ

Lönmottagares berättelse เรื่องเล่าห้าร้อยตอนก็ไม่จบของมนุษย์เงินเดือนหญิงไทยในสวีเดน ตอนที่ 7

เงินเดือนเดือนแรก

ป้าไก่ทิ้งร้างจากเรื่องเล่าของมนุษย์เงินเดือนมาเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม ๆ เลยนิ เรื่องเล่าตอนที่แล้ว ตอน 6 เขียนส่งยุ้ยเมื่อมีนาคมปีที่แล้ว ตอนที่ 7 เขียนปีนี้ ช่างเป็นนักเขียนที่มีความรับผิดชอบสูงยิ่งนัก

วันนี้บริษัทของป้าไก่แจกโบนัสประจำปีค่ะ บริษัทที่ทำอยู่ปัจจุบันมีผลประกอบการดีติด ๆ กันมาหลายปีแล้ว พนักงานได้รับโบนัสก้อนอ้วน ๆ ชื่นบานกันทั่วหน้า

บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ป้าไก่เคยทำงานมาก่อนหน้านี้ก็มีโบนัสแจกค่ะ แต่ก้อนเล็กมากชนิดที่ว่ากระพริบตาแว๊บเดียว โบนัสก็ปลิวหายไปหมดแล้ว

พอได้โบนัสก้อนอ้วนมาสิ่งแรกที่คิดถึงก็คือจะเอาเงินไปอีรุ่ยฉุยแฉกอย่างไรดี ความคิดแรกที่แว่บเข้ามาในหัวคือ ซื้อหมา เป็นไปได้นะคนเรา

นึกย้อนไปถึงตอนมาสวีเดนใหม่ ๆ สิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งที่ขาดไปจากชีวิตป้าไก่คือการมีหมาเป็นของตัวเอง

ป้าไก่พยายามจะพาหมาน้อยเบอร์ดี้ ซึ่งตอนนั้นมีอายุสามขวบแล้วมาจากเมืองไทยด้วย แต่ขั้นตอนซับซ้อนยุ่งยากลำบากหมามาก โครงการหมาน้อยเบอร์ดี้โกอินเตอร์จะต้องระงับไป

สามีถามป้าไก่ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงสวีเดนว่าต้องการอะไรเป็นพิเศษ คำตอบของป้าไก่คือต้องการหมา

สามีเลคเชอร์ให้ฟังว่า การเลี้ยงหมาที่สวีเดนมันยากลำบากกว่าการมีหมาที่เมืองไทยมาก ต้องรอให้พร้อมก่อน ถึงจะหามาเลี้ยงได้ จะเลี้ยงหมาสักตัวก็ต้องมีการวางแผนครอบครัว โอ้ว่าชีวิตของคนรักหมา

ป้าไก่ก็รับฟังเอาไว้

แต่ทุกครั้งเมื่อถึงวันครบรอบวันเกิด วันแต่งงาน วันอีสเตอร์ วันคริสมาสต์ วันปีใหม่ หรือวันไหนๆ สามีถามว่าป้าไก่อยากได้อะไรเป็นของขวัญ คำตอบจะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร นอกจากคำตอบเดียวว่าป้าไก่อยากได้หมา ....... อารมณ์นี้ต้องคนที่รักหมา เลี้ยงหมาเท่านั้นถึงจะเข้าใจนัยยะของคำตอบอย่างลึกซึ้ง

เมื่อสามีบอกว่ารอให้ป้าไก่มีงานทำก่อน เมื่อนั้นเราจะวางแผนเรื่องการหาหมามาเลี้ยงสนองสัญชาติญานความเป็นแม่หมาของป้าไก่

ป้าไก่เลยตั้งเป้าหมายไว้อย่างแน่ชัดว่า เมื่อไรที่ป้าไก่ได้งานประจำทำ เงินเดือนเดือนแรกที่ป้าไก่ได้รับ ป้าไก่จะเก็บเอาไว้ไปซื้อหมา

หลังจากนั้น ไม่ว่าใครจะถามว่าถ้าได้ทำงาน เงินเดือนเดือนแรกจะเอาไปทำอะไร ซื้อหมาซิคะ เป็นคำตอบแรกและคำตอบสุดท้าย

ป้าไก่ระเหเร่ร่อนทำงานที่นั่นที่นู่นที่นี่ ที่เมืองนั้นเมืองโน้นเมืองนี้ เป้าหมายคือพยายามหางานประจำ (permanent job/ tillsvidareanställning) ให้ได้ หาได้อย่างไร ได้เมื่อไรจะเล่าให้ฟังทีหลัง (ปีหน้านู่นละมั้ง ฮ่าฮ่าฮ่า)

ตอนนี้ตัดฉากมาที่รับเงินเดือนจาก tillsvidareanställning เดือนแรกเลยดีกว่า

ปลื้มใจเสียนี่กระไร เงินเดือนก้อนตูมๆ ก้อนแรก ซื้อลูกหมาได้แล้ว เย้ เย้ เย้

ขับรถหน้าตั้งกลับบ้านไปบอกสามีว่าหาลูกหมามาเลี้ยงกันเถอะ

แต่ว่าชีวิตมันไม่ง่ายเหมือนละครหลังข่าวช่องเจ็ดสีที่อะไร ๆ ก็แฮปปี้เอ็นด์ดิ้งไปเสียทั้งหมด

ป้าไก่ต้อง veckopendla ระหว่าง Lund-Ljungby-กรุงเทพ-ระยอง-Odense-Prodonone แล้วแต่ว่าดวงการทำงานและการเดินทางช่วงนั้น ๆ จะออกมาอย่างไร

เดินทางไป ๆ มา ๆ มา ๆ ไป ๆ จนนึกว่าตัวเองเป็นแอร์โฮสเตส แล้วแบบนี้แอร์กี่ อีแก่อย่างป้าไก่จะเอาเวลาที่ไหนมาดูแลลูกหมา อาทิตย์หน้าและอาทิตย์ถัดไปจะไปค้างอ้างแรมที่ไหนยังบอกตัวเองไม่ได้ ความฝันเรื่องการมีหมาเป็นของตัวเองคงต้องเป็นความฝันไปเรื่อย ๆ

เจ็บช้ำระกำใจยิ่งนัก ชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เลี้ยงหมาอีกสักครั้งไหม ป้าไก่เลยเอาเงินครึ่งหนึ่งของค่าตัวลูกหมาไปถอยกระเป๋าถือหนังหมา เอ๊ย หนังลูกวัวตายในท้องเมดอินอิตาลียี่ห้อสุดคลาสสิคมาหนึ่งใบเพื่อเป็นการประชดชีวิต เอ๊ย เพื่อเป็นการปลอบใจตัวเอง

กระเป๋าตัวแทนลูกหมาใบนั้นของป้าไก่สวยงามหรูหราถือแล้วเลอค่าไฮไซยิ่งนัก ขนาดหนุ่ม ๆ Snålman แห่ง Småland ยังเอ่ยปากทักว่ากระเป๋าหนังหมาของเธอดูดี มีราคาสง่างามเกินคำบรรยาย

ป้าไก่เลยเล่าเรื่องโครงการและงบประมาณหมาน้อยเป็นหมันให้ หนุ่ม ๆ snålman แห่ง Småland ฟังว่า กระเป๋าใบนี้เป็นหยาดเหงื่อแรงงานจากเงินเดือนเดือนแรกที่ป้าไก่ทำมาหาได้ในสวีเดน และตั้งใจใหญ่หลวงว่าจะไปซื้อลูกหมามากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้ชื่นใจ แต่การณ์กลับกลายเป็นว่าป้าไก่ต้องว่าติดแหงกอยู่ที่ Småland ป้าไก่ก็เลยเอาเงินครึ่งหนึ่งของค่าตัวลูกหมามาซื้อกระเป๋าแก้เซ็งนี่ละ

Micke หนุ่มขี้เหนียวในกลุ่มคนหนึ่งทำหน้าเห็นใจ และพูดปลอบใจป้าไก่แบบเป็นจริงเป็นจังชนิดป้าไก่เกือบจะช๊อคตกเก้าอี้

.......ซื้อกระเป๋าดีแล้วละ ได้ใช้ใส่ของด้วย แล้วก็ไม่เปลืองเหมือนเลี้ยงหมาที่ต้องกินอาหารวันละสองมื้อ ไหนจะค่าประกัน ค่ายา ค่าหมออีก เธอตัดสินใจไม่ผิดหรอก ที่ซื้อกระเป๋าแทนซื้อลูกหมา ฉันเห็นด้วย ..........

ขอบคุณมากค่ะ Micke

............

ปอลิง ชาว Småland ได้ชื่อว่าเป็นคนขี้เหนียวติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ ตัวอย่างความขี้เหนียวของชาว Småland หาดูได้จากคุณลุง Ingvar Kamprad เจ้าของห้าง Ikea นะเคอะ

พี่ไก่

15 มีนาคม 2555