|
ประสบการณ์การทำงานและการหางานทำสวีเดน
ไหนๆ ก็ได้เล่าแล้ว ขอเข้ามาเหลาต่อเรื่องประสบการณ์การทำงาน และการหางานทำของเจ้ยนะคะ
เผื่อจะได้เป็นแนวทางสำหรับผู้ที่กำลังแสวงหา เจ้ยจบการโรงแรมมาจากบ้านเรา และงานที่ทำตอนนี้
ก็เป็นพนง.จัดทำอาหารเช้าและดูแลห้องประชุม (Konferens-Frukostvärdinna)
บึ๊ย...ก็พูดให้มันหรูดูดีไปงั้นแร่ะ ที่จริงแล้วก็ทอดเบคอน ต้มไข่ ตอกไข่ กวนไข่ หั่นผัก จัดโต๊ะเก็บจาน (จานฝรั่ง)
เสริฟกาแฟ ล้างแก้ว ถูพื้น และจิปาถะ สำปะปิ
.jpg)
งานนี้เจ้ยได้มาอย่างไร
ขอเล่าเท้าความก่อนว่าตอนนั้นยังเรียนเอสเอฟอีอยู่ ตอนแรกเรียนคอมวุกส์ที่เยอร์เตอบอยจ์
เรียนไม่จบมีเหตุต้องย้ายตามสามีคนเดิมมาอยู่ที่มาลเม่อ เลยมาต่อที่โรงเรียนเลอเนี่ย (Lernia)
ประมาณว่าเป็นโรงเรียนสายวิชาชีพ ซึ่งมีหลักสูตรการฝึกงานควบคู่ไปด้วย
เริ่มต้นเจ้ยเลือกสายงานดูแลเด็กและคนชรา (vård och omsorg) เรียกง่ายๆ ว่าสายงาน “อมซอย”
เพราะเห็นว่างานนี้มีตำแหน่งว่างเยอะ หาง่าย เพราะเขาต้องการคน แต่ไปทนฝึกงานที่สถานที่พักคนชรา
ฝึกได้หนึ่งสัปดาห์ก็รีบวิ่งแจ้นกลับมาหาครูที่ปรึกษาว่าทำไม่ได้ ไม่ไหว เพราะจิตใจห่อเหี่ยว
ครูได้ทีเลยว่าให้เลยว่าเราก็โง่จัง แทนที่เรียนการโรงแรมมาจะไปทางนี้ต่อเลย
กลับต้องไปเสียเวลาเริ่มต้นใหม่กับงานสายอื่น ฮ่วย...ก็ชั้นอยากลองของใหม่นี่นา ไม่ลองก็ไม่รู้ดิ ว่าทำไม่ได้
ถ้าไม่ได้ลองวันนั้นมันคงคาใจชั้นมาจนถึงทุกวันนี้น่ะแร่ะ ขอบอก
หลังจากนั้นเลยขอไปฝึกงานที่โรงแรม โดยมีเหตุผลว่าเรามาขอทำงานให้เขาฟรีเป็นเวลาหนึ่งเดือน
และถ้าคุณพอใจในผลงานก็ขอให้จ้างฉันต่อ สรุปเลยว่าฝึกงานยังไม่ถึงเดือนเลยได้งานทำในช่วงวันหยุด ส. อา.
และได้ทำงานนี้มาจนถึงปัจจุบันที่โรงแรมเดิมนี้แหล่ะค่ะ หลังจากนั้นก็ไปขอครูสอบจบ เอสเอฟอี
และอีกงานหนึ่งที่ได้แล้วแต่ไม่ไปทำ คือ พนง. ส่ง นสพ. ในตอนเช้า
สาเหตุที่ได้งานนี้อาจจะเป็นเพราะว่าสมัครไปในช่วงหน้าหนาวซึ่งเขาต้องการคนมาก
ซึ่งจะไม่ค่อยมีคนทำมากนักในช่วงหน้าฤดูอันโหดร้ายนี้ และช่วงหน้าร้อนงานนี้จะไม่มีตำแหน่งว่าง
ถึงว่างก็น้อยมาก เพราะเด็กน้อยที่ปิดเทอมเขาก็จะหารายได้พิเศษกันด้วยงานนี้
เพราะอากาศก็ดีและไม่ลำบาก ส่วนสาเหตุที่ปฏิเสธงานนี้ไป เพราะคุณแม่สามีไม่ปลื้ม
โทรมาสวดลูกชายตัวเองซะยับเยิน โทษฐานปล่อยปะละเลย ลูกลาวจากแดนไกลให้ทำงานมากไป
ส่วนสามีตอบโต้ไปได้เพียงคำเดียวแบบน้ำเสียงอ่อยๆ ด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจว่า
“ก็บอกเขาไปแล้ว แต่มันไม่ฟังเองหง่ะ” สรุปหล่อนเลยโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง
ส่วนอีกงานหนึ่งที่เพิ่งบอกเลิกทำไปเมื่อเดือนที่แล้ว ด้วยความเสียดายอีกเช่นกัน
คือเป็นพนักงานเสริฟอาหารที่ร้านอาหารไทย เพราะสามีอันเป็นที่รักไม่ปลื้มเอามากๆ
คือไม่มีเวลาดูแลเอาใจใส่หล่อนพ่ะนะ คือสาเหตุ และงานเสริฟนี้ได้ไปทำเพราะมีเพื่อนที่ทำที่นั่นแนะนำมาค่ะ
ฟังๆ ดูรู้สึกว่าทำไมเจ้ยต้องดิ้นรน กระสันหางานทำจังเลยลำบากลำบนนักหรือ?
บอกตามตรงใช่ค่ะลำบากใจที่ใช้เงินของฝรั่ง อาจจะด้วยความชอบและ
มีความสุขที่ได้มีงานทำและมีเงินใช้เป็นของตัวเองมั้งเนาะ
และอีกอย่างรู้สึกว่ามีงานให้ทำเยอะแยะเลยที่เมืองมาลเม่อ (ในกรณีที่คนไม่เลือกงานนะคะ)
ตลอดทั้งช่วงแรกๆ ที่มาอยู่ที่นี่คิดมากจริงๆ ค่ะ กลัวสารพัด กลัวจะไม่มีงานทำ
ภาษาก็ไม่ได้แต่ก็ไม่อยากไปโรงเรียนนะ แต่อยากได้งานดีๆ ทำค่ะขอบอก อิอิ
หรืออาจจะด้วยเหตุที่ว่าโดยพื้นฐานเดิมเจ้ยเป็นคนไม่เคยมีตังค์ แบบว่าเป็นคนโจนมาก่อน ฮ่ะ ฮ่า
พอมาเห็นเม็ดเงิน (เทียบเป็นเงินไทย) ที่ได้รับ กับงานที่เราทำเลยทำให้เราตาโตและมีความสุขกับมัน
โดยไม่เกี่ยงว่าจะเป็นงานอะไรก็ตามเถอะ (ยกเว้นงานผิดกฎหมายเด้อล่ะ)
สรุปความได้ว่า
แต่พอมาถึง ณ วันนี้ ความคิดเจ้ยก็เปี๋ยนไป๋ เงินและงานมันก็ไม่ใช่ความสุขเสมอไปแล้วสำหรับเจ้ย
การได้ให้เวลา ให้ความรัก และให้ความเอาใจใส่กับคนที่เขารักเรา และเราก็รักพวกเขาสิ
มันคือความสุขที่แท้จริง บึ๊ย...พุ่นเด๊ะ เว่า เป็น น่าฟังเนาะ เกือบจะโดนสามีทิ้งเพราะบ้างานล่ะดิคือความจริง
และที่สำคัญตอนนี้เจ้ยมีความรู้สึกว่าสงสารตัวเอง ที่ดูถูกความสามารถของตัวเอง โอ๊ว..เหตุไฉนใยเล่า
ลาวต้องมาเป็นลูกจ้างให้ฝรั่ง ในเมื่อฉันมีความสามารถมากกว่าที่จะมาล้างจาน หั่นผัก และต้มไข่ตอกไข่ตีไข่กวนไข่
เพียงเพราะว่าฉันไม่เก่งภาษาของบ้านคุณ (แถมภาษาปะกิดก็ไม่กระดิกอีก) เหอๆ น่าเห็นใจไหมเนี่ย
จะให้ฉันไปเปิดกิจการเองนะหรือไม่มีทาง เพราะฉันไม่ต้องการจะรับผิดชอบอะไรมากมายปานนั้น
อ้าว....ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยกลับไปเรียนภาษาสวีดิชต่อเพื่อเอาตังค์และทำงานบ้างที่โรงแรมนิดหน่อยช่วงวันหยุด
ได้ความรู้ได้ตังค์ด้วยในเวลาเดียวกัน ฮ่ะ ฮ่า ทุกวันนี้เลยอยู่อย่างสับสนกับชีวิตในวันข้างหน้า
แต่ก็มีความสุขดีมากถึงมากที่สุดในชีวิตประจำวันค่ะขอบอก
เล่าไว้โดย - เจ้ย
จาก - http://lamai28sweden.spaces.live.com
|
Go to top