|
แทนคำขอบคุณ ตอนที่ 2
ความเป็นมา
สมัยที่กรูดมาอยู่สวีเดนใหม่ๆ คุณตาของแฟนเก่าเคยทักว่าน่าจะไปทำงานล่ามนะ คิดว่าครั้งนั้นคงเป็นครั้งแรกมั้งคะที่เริ่มรู้จักอาชีพล่าม แต่ว่าช่วงนั้นได้งานทำที่โรงเรียนก็เลยลืมเรื่องล่ามไป ตอนหลังเริ่มไม่มีงานทำก็เลยหาข้อมูลเรื่องอาชีพล่าม แต่ก็ไม่ค่อยได้อะไรมาก เจอข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะเข้าถึงอาชีพนี้ได้ จะติดต่อบริษัทล่ามยังไง เท่าที่เข้าใจคือมันต้องไปอบรมก่อนถึงจะสมัครงานได้ แต่ถามเพื่อนของเพื่อนที่เป็นล่ามก็ไม่ค่อยได้ข้อมูล ถ้าจะได้ก็แค่ว่าเขาพึ่งอบรมกันไป (จุดนี้ทำให้กรูดชอบที่จะเผยแพร่ขอมูลเกี่ยวกับอาชีพล่าม และการเรียนล่าม เพราะรู้ว่าตอนที่ตัวเองไม่รู้นั้น ไม่รู้จริงๆ ถามใครก็ไม่ค่อยมีคนรู้ ลองค้นหาข้อมูลที่บล็อกกรูดดูนะคะ)
ชีวิตหักเห แต่งงานใหม่ ย้ายมาอยู่เมืองใหญ่ขึ้น และอยู่ในเมือง ตอนนั้นตั้งใจว่าจะเรียนภาษาสวีเดนไปด้วยทำงานล่ามไปด้วย เพราะอยู่ในเมืองคงจะไปทำงานได้ง่าย เลยลองค้นหาชื่อบริษัทจัดหาล่ามที่เมืองอุปซอล่าดู และลองโทรไปสมัครงาน เลือกที่จะโทรไปแทนการเขียนจดหมาย เพราะคิดว่าถ้าเขาได้ยินสำเนียงภาษาสวีเดนของกรูดแล้วเขาต้องรับแน่ๆ น่าน ไม่ค่อยเท่าไหร่เลย
ปรากฏว่า โทรไปบริษัทแรก เขาบอกให้ไปเรียนหลักสูตรล่ามมาก่อนอย่างน้อยสามวิชา แล้วค่อยกลับมาใหม่
แป่วววว ความมั่นใจที่พกมาเต็มกระเป่า หายไปหมดเลย ผิดหวังนิดๆ ว่าอะไรว๊า ฉันนี่พูดภาษาสวีเดนได้ดีจะตาย ทำไมไม่รับฉัน มันไม่เห็นจะยากเลย ภาษาฉันก็พูดได้คล่องทั้งสองภาษา จะต้องไปเรียนอะไรอีก
แต่ก็ดั้นด้นไปหาเรียนตามที่เขาบอกค่ะ
“รอก่อนนะ แล้วฉันจะกลับมา”
ตอนนั้นได้ข้อมูลจากพี่ติ๊กค่ะ ซึ่งพี่ติ๊กนี่กรูดยกขึ้นหิ้งให้เป็นบุคคลตัวอย่างค่ะ พี่เขามีน้ำใจให้ข้อมูลอย่างไม่ปิดบัง ได้ข้อมูลจากพี่ติ๊ก จนหาที่เรียนได้ แต่ต้องไปเรียนไกลหน่อย ไปเรียนสตอกโฮล์ม เรียนตอนค่ำสัปดาห์ละสามวัน และเรียนเสาร์อาทิตย์ด้วย ตั้งแต่เช้ายันเย็น เป็นอย่างนี้อยู่หนึ่งปีค่ะ
ช่วงนั้นเรียนล่ามไปด้วย และเรียนภาษาสวีเดนที่ ม.อุปซอล่าไปด้วย รวมเป็น ๑๕๐ เปอร์เซ็นต์ คนสวีเดนชอบตัวเลขมากถึงมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พี่แกคิดออกมาเป็นตัวเลขหมด เรียน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ หมายความว่า ต้องเรียนหรืออ่านหนังสือทำงานส่งสัปดาห์ละ ๔๐ ชั่วโมงค่ะ (วันละ ๘ ชั่วโมง ๕ วัน)
เรียนไปได้ไม่กี่เดือนกรูดก็ได้งานทำที่สถานทูตไทยที่สวีเดน เป็นตำแหน่งดูแลนักเรียนทุนหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน คือทำงานให้โครงการครึ่งนึง ทำให้สถานทูตครึ่งนึง ตอนนั้นก็คิดหนักว่าจะทำยังไงดี เพราะที่เรียนอยู่สองหลักสูตรก็ใช้เวลาวันละ ๑๒ ชั่วโมงแล้ว ยังไม่รวมเวลาเดินทาง ถ้าทำงานอีกจะทำยังไง ก็เลยตัดสินใจลาออกจากหลักสูตรของ ม.อุปซอล่า แต่ก็ไม่ลาออกหมด ยังเหลือไว้วิชานึง คือวิชาหลักภาษา เพราะคิดว่าเรียนไหว ไม่มีการบ้านมาก และก็ชอบอาจารย์ที่สอนมาก อาจารย์สอนเก่งมาก ส่วนวิชาล่าม ไม่ทิ้งแน่ๆ ตอนที่ทำงานก็มีผู้ใหญ่แนะนำให้เลิกเรียนล่ามซะ แต่ก็ไม่เลิกค่ะ คิดว่าไหว
ช่วงนั้นเหนื่อยมาก ทำงานเต็มเวลา เรียนอีก ทั้งสองที่ก็เกือบเต็มเวลา กลับถึงบ้านสี่ห้าทุ่ม เสาร์อาทิตย์ก็ต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า กลับเย็น ปกติเป็นคนไม่ดื่มกาแฟ แต่ช่วงนั้นพึ่งลาเต้เกือบทุกวันค่ะ
ทำงานได้สองเดือน ไม่มีความสุขกับวัฒนธรรมองค์กร เลยไปขอลาออกค่ะ ท่านผู้ใหญ่ก็คงผิดหวังเพราะท่านเป็นคนเลือกจ้างเรา (จากที่ท่านว่านะคะ) แต่กรูดก็บอกท่านว่า “ตอนก่อนสิ้นใจ หนูอยากมีความทรงจำที่ว่า อืม ฉันทำงานที่นั่นสนุกนะ ทำงานที่นี่สนุกนะ ไม่อยากมีความทรงจำว่า ฉันทนทำงานอยู่ที่นั้นได้ตั้งห้าปี” ท่านก็คงอึ้งๆ ว่า อีนี่มันคงบ้า
ก็คิดอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ ตั้งแต่เริ่มทำงานมา งานทุกอย่างที่ทำก็ชอบหมด มีความสุขกับงานกับเพื่อนร่วมงาน พอมาถึงที่ที่ไม่มีความสุขก็ไม่รู้จะทนทำไม เพราะแม่เคยสอนว่าคนมีวิชาไม่อดตายหรอก จริงๆ คำที่แม่สอนคือ “เป็นลูกผู้หญิง ฝึกวิชาไว้เยอะๆ ใครทำอะไรก็เข้าไปช่วยเขา จะได้มีความรู้ติดตัว เผื่อผัวทิ้งจะได้ไม่ลำบาก หาเลี้ยงตัวเองได้”
ต้องอยู่ทำงานต่ออีกหนึ่งเดือน ระหว่างนั้นก็ไปสมัครงานล่ามอีกครั้ง เพราะได้ใบรับรองการเรียนหลักสูตรล่ามมาตามที่เขาต้องการแล้วค่ะ พอเลิกทำงานที่เดิมปุ๊บ ก็ได้เริ่มทำงานล่ามทันที แต่งานล่ามมันไม่ได้มีตลอดเวลา มันไม่แน่นอน กรูดเลยเปิดบริษัทขายบริการทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรม ทั้งแปลเอกสาร สอนภาษาไทย สอนภาษาสวีเดน รับปรึกษาปัญหาครอบครัวไทยกับสวีเดน
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
พี่มะกรูด
Thai Tolk.nu | Tolkar | Översätter | Lär Ut
23 พฤศจิกายน 2553
|
Go to top