|
เก็บเห็ดมานานจนพาลเบื่อ...!?
ทุกวันนี้คือแบบว่า ไม่ได้เก็บแบบเอาเป็นเอาตายแล้วอ่ะ แต่ก่อนนี้ วุ้ยยย … เก็บ แต่ทุกวันนี้ชอบไปเดินเล่น ไปดูมากกว่า ไปเก็บมาแล้วไม่ค่อยกินแล้วทุกวันนี้ ขอให้ได้ไปเก็บและก็เลือกที่จะไปเดินเล่นมากกว่า
แต่ก่อนนี่ ทุ่มฮ่ะ เต็มร้อย เอาหมด ขอให้ได้เหอะ พอมาก็เหนื่อย มาเช็ดมาล้างอีก ทุกวันนี้ก็คือ เหมือนไปเรื่อยๆ เจอก็เก็บ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แล้วก็เลือกเก็บเอาแต่แบบที่ดอกมันสมบูรณ์ ดอกที่มันสวยๆ และก็เก็บแต่พอกินมากกว่า เพราะว่าเอามามันก็ขี้เกียจทำความสะอาดน่ะ
ก็เก็บเห็ดมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่มาอยู่นี่แรกๆ ปี 2004 แปดปีแล้วมั้ง แต่ละปีที่ผ่านไป มันก็ต่างกันละเน๊าะ ฤดูกาล เห็ดแต่ละชนิด แล้วก็แต่ละปีมันก็ต่างกัน ความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนกันด้วย
มาแรกๆ นี่ก็ชอบเก็บเห็ดเผิ่ง เห็ดตับเต่า เห็นคันยูฮัน และก็บรรดา sopp ทั้งหลายน่ะ หลังๆ มาก็เริ่มอยากกินไรที่มันแปลกๆ มั่งไรเงี้ย ฮาาา... ก็ไปเจอเห็ดที่หน้าตาเหมือนจะกินได้แต่เราก็ไม่แน่ใจ แต่ก็พยายาม เชค เชค เชค กับหนังสือ ก็ดมๆ ดู เอ๊ะ มันน่าจะกินได้ ก็สงสัยนะเน๊อะ และก็เอาไปถามผู้รู้เห็ดอันไหนที่มันแปลกๆ เนี่ย พอรู้ว่ามันกินได้เราก็ เอ้อ มาเปลี่ยนชิมรสชาติใหม่มั่ง ก็ติดใจ ก็กินเป็นอย่างๆ ไป ก็ไม่เชิงเบื่อนะ คนส่วนใหญ่เค้าเก็บเห็ดพวกนั้นกัน เราก็ไปหาเห็ดที่มันไม่ป๊อบปูล่าดีกว่า จะได้มีเห็ดส่วนตัวกิน
ความบ่อยในการออกไปเก็บนี่ โหย ตอนมาอยู่แรกๆ นี่คือ ถ้าวันหยุดน่ะ อยากออก ถึงไม่หยุดก็ตาม ขอให้อากาศมันดีแล้วก็วันไหนอารมณ์ไม่ดีอะไรอย่างเงี้ย คือรู้เลยว่าอยากไปเดินป่า เพราะมันทำให้อารมณ์ดีขึ้น ก็ไปทุกวันหยุด และวันอากาศดี แต่ทุกวันนี้ก็คือ อยากไปจริงๆ คือไปนี่ก็มุ่งเน้นเลยนะ จะไปเอาชนิดนี้ๆ ก็เหมือนถือโอกาสไปพักผ่อนด้วยนะ
ความสนุกสนานในการเก็บเห็ด … สมัยก่อนนี่มันตื่นเต้นนะ อะไรที่มันที่แปลกใหม่น่ะเน๊าะ แต่ทุกวันนี้เหมือนไปเดินชมป่ามากกว่า ได้ไปเดินชมเดินดูแมกไม้ คุยกันกระหนุงกระหนิงกับแฟน เป็นการกระชับความสัมพันธ์กัน และเหมือนกับเห็ดเป็นผลพลอยได้ในการเดินมากกว่า
เรื่องที่ประทับใจในตอนไปเก็บเห็ดในป่า … ประทับใจอากาศมากกว่า เสียงจากธรรมชาติ เสียงใบไม้ และใบไม้สีเขียวมันทำให้รู้สึกสบาย จริงๆ แล้วนี่เริ่มต้นจริงๆ เลย เวลาที่แฟนไม่เข้าใจว่าเราอารมณ์ไหนเนี่ย แฟนจะชวนเข้าป่า เพราะว่าเราเข้าป่าแล้วอารมณ์ดี แล้วก็ชอบร้องเพลงในป่าด้วย ฮาาา... อาจจะเคยเป็นชะนีมาก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฮาาา … มันให้ความรู้สึกดีน่ะ
ทุกวันนี้เห็ดคือผลพลอยได้ แต่การได้ไปเดินป่านี่ ได้ไปเดินสูดอากาศ ได้ไปเห็นสีเขียว มันทำให้เราได้พลังงาน ไปร้องเพลงปาวๆ ไม่ได้สนฝรั่งตัวเองด้วยนะ เราก็ร้องของเราไป แต่ก่อนนี้เห็ดคือจุดมุ่งหมาย ส่วนการได้เดินป่าออกกำลังกายเป็นผลพลอยได้
แรกๆ มาแฟนก็เป็นห่วงนะ แต่ก่อนอยู่เยอตาบอย บ้านติดป่า แฟนตื่นมาเค้าไม่เห็นเราน่ะ เค้าก็เป็นห่วง เค้าก็ขู่ว่า คนที่นี่ก็มีโรคจิตนะ เค้าก็ขู่ไม่อยากให้ไปน่ะ ไปคนเดียวบ่อย เผื่อโดนข่มขืน เราก็ตอบไปว่า ไม่เป็นไร ฉันจะพกถุงยางไปด้วย ฮาาาา... คือด้วยความอยากไปเดินป่านะ พยายามมากเลย เค้าอุตส่าห์ขู่แล้วนะ จนบางทีเค้าต้องโทรเรียกกลับมากินข้าวกินน้ำไรเงี้ย
ไงก็คงไม่หยุดเก็บหรอก แต่จะหาชนิดใหม่ลอง แต่ต้องถามผู้รู้นะ มันมีความรู้สึกว่า สนุกดีออก ได้ชิมรสชาติใหม่ ๆ อะไรที่มันถูกใจเราก็เออ รู้และ ไรเงี้ย … แต่ก็ต้องไปถามผู้รู้เค้าจริงๆ ที่เค้าเปิดคอร์สทุกๆ หน้าเห็ดน่ะ เค้าก็จะมีเปิดกิจกรรมตามที่ต่างๆ ให้เอาเห็ดที่เก็บไปไปถามผู้รู้ว่ากินได้หรือป่าวน่ะ
พูดถึงเรื่องที่ไม่ประทับใจ … เห็บนี่แหละ ก็เป็นสาเหตุนึงให้ทุกวันนี้ไม่ชอบเข้าป่าบ่อยนักน่ะ มันไม่คุ้มเวลามันกัดแล้วทิ้งลอย แล้วมันคันด้วย มันรำคาญ กลัวมันติดเชื้้อเป็นโรคจากเห็บด้วย อันตรายเด้อ เริ่มจะเข็ด ไม่เอาอ่ะ มันไม่คุ้ม ถ้าให้เดินทุกวันนี้ขอเดินตามทาง เหมือนกับไปเดินเล่นชมป่าดีกว่า จะให้ไปสมบุกสมบัน มุดป่าหาเหมือนเดิมน่ะ ไม่เอาแล้ว มันไม่คุ้ม ยิ่งข่าวอะไรต่อมิอะไรออกมาด้วย เรื่องการติดเชื้อจากเห็บเนี่ย เอาให้มันพอดีแล้วกัน
//เจ้ย
2011
|
Go to top