Life style in Sweden - วิถีชีวิตความเป็นอยู่ในสวีเดน

เรื่องเล่าประสบการณ์ในชีวิตประจำวัน เรื่องเล่าจิปาถะ นานาสาระใกล้ตัว

เรื่องเล่า...เมื่อครั้งตั้งครรภ์ที่สวีเดน ตอนที่ 3

ปิดท้ายด้วยประสบการณ์คลอดของเรานะคะ

วันที่ 9 เมษายน ประมาณเที่ยง นั่งดูโทรทัศน์อยู่ แล้วรู้สึกเหมือนน้ำไหลจนเปียกกางเกงชั้นใน เลยเดินไปดูในห้องน้ำ ว่าจะปวดฉี่ก็ไม่ใช่ ในใจก็สงสัยจะเป็นอาการน้ำเดินมั้ง เปลี่ยนกางเกงชั้นในเสร็จ เอากางเกงตัวที่เปียกไปให้แฟนดู แล้วบอกเขาว่า ฉันคิดว่าน่าจะเป็นอาการน้ำเดินนะ เขาเลยว่า "อาจจะใช่" แฟนเลยว่างั้นเดี๋ยวโทรไปถามที่โรงพยาบาลล่ะกัน ว่าจะต้องทำไงบ้าง ต้องรอนานแค่ไหนถึงจะไปโรงพยาบาลได้

พอวางสาย แฟนว่า เขาให้ไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย อ้าววว ทำไมเร็วจัง ไม่ต้องรอให้ปวดท้องก่อนหรอ แฟนว่า เขาอยากจะตรวจดูให้แน่ใจว่าน้ำเดินจริงหรือเปล่า เพราะถ้าน้ำเดินจริง แล้วอีก 3 วันยังไม่คลอด เขาจะต้องเร่งคลอด เราก็เลยบอกว่าไม่ต้องรีบหรอก

เดี๋ยวฉันขอไปอาบน้ำ โกน... ก่อนนะ แล้วก็ยังเตรียมโน้น เตรียมนี้ไปเรื่อยๆ (ทั้งๆ ที่เตรียมของไว้แล้วตั้งแต่สัปดาห์ที่ 37) แต่ตอนนั้นก็รู้สึกว่าเริ่มปวดท้อง ทุกๆ 10 นาที กว่าจะจัดการเสร็จก็เป็นชั่วโมง แฟนว่า ไปเถอะ เดี๋ยวก็ได้คลอดที่บ้านหรอก ตอนแรกแฟนว่า แค่ไปตรวจก่อนไม่ต้องเอาไป เราเลยว่าเผื่อว่าคลอดจะได้ไม่ต้องกลับมาเอาอีกไง เขาเลยบอกว่าให้เอาไปได้ แต่ไว้ในรถก่อน

กว่าจะถึงโรงพยาบาลก็บ่าย 2 โมง 10 นาที ระหว่างที่นั่งรถไปก็เจ็บทุก 5 นาทีเห็นจะได้ รถกระเทือนนิดเดียวก็เจ็บ ตอนนั้นไม่อยากพูดอะไรเลย ได้แต่กำมือแฟนไปตลอดทาง อ๋อลืมบอกไป จากบ้านไปโรงพยาบาล ใช้เวลาขับรถประมาณ 40 นาที (รถส่วนตัว ถ้าเป็นรถประจำทางก็ 1 ชั่วโมง)

พอถึงโรงพยาบาลก็เข้าห้องตรวจ วัดความดัน ตรวจการเต้นของหัวใจของทารกในครรภ์ และการบีบตัวของมดลูก ประมาณ 20 นาที จากนั้นเขาก็มาตรวจว่าปากมดลูกเปิดแล้วหรือยัง ตอนนั้นเปิดแล้ว 3 เซ็นฯ ผดุงครรภ์เริ่มถามว่าเราอยากใช้ตัวช่วยอะไรบ้าง เราเลยว่า บล็อคหลัง เขาว่าก่อนจะถึงบล็อคหลัง ต้องการอะไรบ้าง เราเลยว่า ดมแก๊ส หรือว่าลงอ่างจากุ๊ดซี่ก็ได้ เขาว่าจะลองฝั่งเข็มไหม เราว่าไม่เอา จะเอาบล็อคหลัง

ตอนนี้เป็นอะไรที่ปวดท้องมาก อยากจะอาเจียน ปวดหลังช่วงสะโพก กดก็พอช่วยได้บ้าง แฟนจะช่วยนวด แต่ด้วยอารมณ์เจ็บ ประมาณไม่อยากให้จับตัว ยิ่งจับยิ่งเจ็บ เลยบอกไปว่า ..... อย่ามาจับตัวฉัน

จากนั้นก็โดนเข็นไปอีกห้องหนึ่ง เพื่อรอห้องคลอด เราบอกว่าเราเจ็บมากตอนนี้ อยากหลับแต่หลับไม่ลง แล้วก็เริ่มหนาว หนาวมากๆ แฟนเลยขอผ้าห่มมาให้อีก 2-3 ผืน ตอนนี้อยากอาเจียนมาเลย มันหวิวๆ เลยอาเจียนไปซะ 1 ที

สักพักผดุงครรภ์เข้ามา บอกว่า เธอลองผ่อนคลายโดยการเป่าลมออกจากปากดูนะ ก็พอช่วยได้บ้าง แต่ก็เจ็บอยู่ดี เราเลย ถามว่า เมื่อไหร่ฉันจะบล็อคหลังได้เนี่ย เขาว่ายังเร็วไป เราเลยว่าขอตัวช่วยอื่นหน่อย ไปลงอ่างน้ำได้หรือยัง สรุปว่ามีคนใช้อยู่ เขาเลยว่าเอาประคบร้อนก่อนไหม เราก็ว่า เอามาเถอะถ้ามันช่วยได้ สรุปใช้แล้วยิ่งปวดหนักไปอีก ปากก็บอกแฟนว่าขอบล็อคหลังได้หรือยัง ตรวจอีกที ปากมดลูกเปิด 6 เซ็นฯ ทีนี้โดนเข็นไปห้องคลอด

ผดุงครรภ์ว่าจะลองดมแก๊สไหม เราก็ว่าลองก็ลอง มือหนึ่งก็ดมแก๊ส อีกมือก็โดนเจาะเข็ม เพื่อเตรียมบล็อคหลัง พอดมแก๊สได้ เหมือนขึ้นสวรรค์เลย ช่วยได้เยอะ มันมึนๆ เมาๆ แต่ก็ยังไม่หยุดถามเรื่องบล็อคหลังนะ ตอนนั้นนอนไม่ได้เลย เขาเลยให้เกาะยืน พอ 17.55 น. (ดูเวลาจากกล้องวีดีโอ) ผดุงครรภ์ตรวจอีกที เขาว่าปากมดลูกเปิด 10 เซ็นฯ แล้ว บล็อคหลังให้ไม่ได้แล้ว อยากจะกระโดนงับคอ

เขาว่าถึงจะทำแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว ประมาณว่าสายไปซะแล้ว หันมาดูเวลา ในใจก็คิดอย่าเจ็บนานนะ ขอเป็นวันนี้นะลูก

สักพักบอกว่าฉันอยากเบ่งแล้ว ตอนนั้นอยู่บนเตียงแล้วนะ เขาว่าถ้าเธออยากเบ่งก็เบ่งเลย เราก็ว่า แล้วต้องรอใครอีกหรือเปล่า เขาว่าไม่ ในความคิดเรา เรานึกว่าต้องรอหมอ ที่ไหนได้ผดุงครรภ์ทำคลอดเอง แฟนว่าไม่ต้องรอหมอ หมอจะมาดูหลังคลอด หรือในรายที่มีปัญหา อ้าวววว...หรอ งั้นฉันไม่รอแล้วนะ มือก็จับแฟน แต่ปากก็บอกว่าถ่ายวีดีโอด้วย แฟนว่าจะให้ถ่ายวีดีโอหรือว่าจะจับมือเขา เราเลยปล่อยมือ แล้วว่าถ่ายวีดีโอ

สำหรับความรู้สึกบอกไม่ได้อ่ะ ว่าเจ็บแบบไหน เข้าใจแล้วว่าถ้าคนไม่เคยคลอดเอง จะไม่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดแบบนี้ เบ่งสักพัก ก็ได้เห็นหนัาลูก แต่ก็ยังไม่หยุดดู ประมาณว่า ลูกร้องปกติหรือเปล่า เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง พอเขาออกมา เราก็ลุ้นตาก็จ้องแต่ตรงนั้น พอเห็นเป็นผู้หญิงก็หันไปบอกแฟนว่า Girl แล้วผดุงครรภ์ก็เอาลูกมาวางบนอกให้เลย แล้วเขาก็ให้ลูกลองดููดนม แฟนเป็นคนตัดสายสะดือ

ตอนแรกนึกว่าเขาจะเอาลูกเราไปเหมือนกับที่เคยรู้มาที่ไทย แต่เปล่าเลย เขาให้ลูกไว้กับเราตั้งแต่เกิด แล้วทั้งหมดก็เป็นด้วยประการฉะนี้

สุดท้ายนี้ขอให้คุณแม่ที่ตั้งครรภ์อยู่ อุ้มท้องอย่างมีความสุข พักผ่อนเยอะๆ ทำจิตใจให้สบายนะคะ และรอวันที่จะได้เจออีกชีวิตหนึ่งที่สวยงามและวิเศษที่สุด...

(โปรดติตามภาคต่อไปค่ะ)

Kate

8 พฤศจิกายน 2553