: Diary :

+ 2011 + 2554 +

ถึงคราต้องย้ายบ้าน / 26 พฤศจิกายน 2554

รวมพลขนย้าย - เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ พร้อมใจมาช่วย

พอหกโมงเช้าก็ตื่นแล้ว ตื่นเองด้วย สงสัยจะนอนแบบมีกังวล เหอๆ ลืมตามาได้ก็แบกเครื่องดูดฝุ่นไปห้องใหม่ ทำโน่นทำนี่เคลียร์พื้นที่ เก็บของเท่าที่พอทำได้ไปเรื่อยๆ แล้วเจ้ยก็โทรมาว่ามาถึงแล้ว ก็กลับไปห้องเดิม เจ้ยมาพร้อมข้าวแกง ขนม เอาไว้สำหรับมื้อกลางวัน เลี้ยงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นักเรียนไทยที่แวะมาช่วยกันย้ายของ ราวๆ สิบโมงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ก็ค่อยๆ ทะยอยกันมา

พอมาถึงก็ไม่รอช้ายกของลงไปกองรวมที่ชั้นล่างก่อนเลย ผู้หญิงก็หิ้วถุง ผู้ชายก็ยกกล่องยกของหนักๆ กันไป พอของข้างล่างเริ่มเยอะ ก็ได้เวลาย้ายของไปห้องใหม่ พอดีว่าไปเอ่ยปากขอลืมรถเข็นกับเจ้าหน้าที่ LKF ไว้ เสี่ยงไปงั้นแหละ เค้าก็ใจดีไปหารถลากมาให้ โอเคเลยแหละ เป็นประโยชน์มากๆ ลากไปมากันเพลินเลย ถ้าใช้รถยนต์ที่ต่อพ่วงรถลากคงจะขับลำบากมากมาย เพราะว่าทางคดเคี้ยวมากๆ ขนาดรถเก๋งเพื่อนซานต้าขับอย่างระวังๆ แล้วก็ยังชนและปีนแนวหินกั้นสวนเลยอ่ะ

โชคดีเป็นของพวกเราวันนี้เพราะอากาศไม่เลวร้าย ฝนไม่ตก ฟ้าโปร่ง ลมไม่แรง แต่ก็หนาวเย็นใช้ได้อยู่ ก็ขนของกันไป ลากรถไปมาระหว่างตึก คำว่าระหว่างตึกนี่ดูใกล้นะ แต่ว่าต้องเดินอ้อมโลกเลาะตึกไปอ่ะ ไกลพอสมควรเลย เหอๆ

กล่องกับถุงใส่หนังสือก็มากองๆ ๆ ในครัว พื้นที่ในครัวเริ่มเหลือน้อยลงๆ แต่เราก็เพิ่มพื้นที่วางของด้วยการย้ายเอาชั้นวางของอันนึงไปวางในห้องครัว แล้วก็เอาถุงหนังสือวางบนชั้น ก็ช่วยเพิ่มพื้นที่วางของไปได้อีกเยอะ ไปๆ มาๆ ของเริ่มเต็ม ล้น แต่ก็ถือว่าโอเค เพราะของเกือบทั้งหมดไปกองอยู่ในนั้นแล้ว

พอขนหนังสือ กล่อง ของชิ้นเล็กๆ เสร็จก็ขนพวกเฟอร์นิเจอร์ คอมพิวเตอร์ ชั้นหนังสือไปกันต่อ เอาไปวางสุมๆ ไว้ในห้องรับแขก ที่จะไม่มีวางของก็เลยเป็นไฟท์บังคับให้ต้องทิ้งโซฟา ทิ้งของบางอย่างเพิ่ม คุณฝรั่งใจดีก็อาสาขนไปทิ้งให้ที่สถานีขยะ ที่เค้าเอาไว้ทิ้งของใหญ่ๆ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และอื่นๆ ไม่เคยไปสักทีค่ะ เลยไม่รู้ว่าเป็นยังไง เคยแต่ได้ยินเค้าเล่ามา

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ขนกันท่าท่างเมามันส์ เห็นแล้วเหนื่อยแทน แต่เราน่ะเหนื่อยแล้วจากวันก่อนๆ ๆ ขนได้ไม่เยอะ เพราะว่าหักโหมร่างกายมานานเป็นเดือนๆ แล้ว เดินงงๆ ตาลอยๆ เอ๋อ ด้วย ฮ่าๆ ๆ ใครอยากทำไรทำไป พอเที่ยงก็พักกินข้าวกินปลากัน

ก็เป็นบุ๊ปเฟ่ต์อาหารไทย มีไก่เหนียวต้มจิ้มน้ำจิ้ม แกงหน่อไม้ ข้าวสวยร้อนๆ ต้มจืดอุ่นๆ ซดแก้หนาว มีขนมกับผลไม้ แล้วก็ดื่มกาแฟกัน อิ่มเอมเรียบร้อยกันแล้วก็ลุยต่อกันทันที … เห็นแล้วก็เป็นปลื้ม ตั้งใจมาช่วยมาทำกันเต็มที่จริงๆ แอบซึ้งอยู่ในใจคนเดียว อิอิ … ส่วนตาซานต้าแกก็นั่งหลบมุมดูแลบุญมาของแกอยู่ในครัวเงียบๆ บุญมาก็แตกตื่นผู้คนและเหตุการณ์ งงๆ เกร็งๆ ยังไงแปลกๆ

ขนกันตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงสักราวๆ บ่ายสามบ่ายสี่มั้ง ก็เริ่มอ่อนล้ากัน ของส่วนใหญ่ที่พอขนได้ก็ไปอยู่ห้องใหม่หมดแล้ว เราเองก็คิดว่าคงโอเคแล้ว ก็ช่วยขนมาเยอะมากๆ แล้ว ถ้าใครจะกลับก็โอเคล่ะ อยากให้พอแล้ว เกรงใจ สงสารด้วย ต้องมาทำงานหนักๆ หนาวๆ กันนานๆ เราเองก็ล้าได้ที่เหมือนกัน

พอเพื่อนๆ กลับกันไปแล้วเราก็นั่งกินข้าวกินปลาอีกรอบ นั่งคุยกับซานต้า เล่าเหตุการณ์ อวดรูปที่ถ่ายจากมือถือ นั่งยาวเลยค่ะ เหนื่อยสุดๆ ไปๆ มาๆ ก็ไปเอนหลัง กะว่าจะนอนเล่นๆ แต่หลับจริงครับพี่น้อง ฮ่าๆ ๆ หลับไปได้ชั่วโมงมั้ง พอตื่นมาก็เดินหน้าตั้งไปบ้านใหม่ ไปจัดการเคลียร์ของให้มีพื้นที่สำหรับเฟอร์นิเจอร์ที่เหลืออีก ก็จ้างเค้ามาย้ายวันอังคารน่ะ ต้องไปเคลียร์ให้พร้อม พอถึงวันย้ายจะได้ชี้ๆ เลยว่า ตรงนั้นตรงนี้ และเค้าจะได้มีทางเดิน จะได้ไม่เสียเวลาเสียตังค์มาก

เคลียร์กล่องที่ใส่พวกเสื้อผ้าและข้าวของที่เก็บมาจากห้องเสื้อผ้าเข้าตู้เสื้อผ้าในห้องนอนใหม่ ห้องนอนต้องเคลียร์เพราะจะได้มีพื้นที่สำหรับเตียง และโต๊ะเครื่องแป้ง ทำไปทำมาก็เที่ยงคืนอีกแล้ว แง่มๆ ซานต้าเรียกกลับบ้าน พอไปถึงบ้านก็เก็บของที่เหลือลงกล่องอีก ไม่หมดสักทีล่ะ กว่าจะนอนได้ก็ปาไปตีสามตีสี่ หักโหมจริงๆ เลยเรา แต่ก็นะ สู้ใจขาดดิ้น แค่นี้ไม่ตายหรอก บอกตัวเองว่างั้น จะตายก็ตายในหน้าที่แล้ว เหอๆ

(โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ - ขนย้ายวันที่สาม + วันจ้างเค้ามาขนย้าย)

// ยุ้ย