: Diary :

+ 2007 + 2550 +

เพื่อนใหม่ใจดีที่ลุนด์... ยิปปี้ ๆ / 23 เมษายน 2550

อิอิ ได้เจอเพื่อนใหม่ในลุนด์แล้วนะ หลังจากเรียกร้องและโหยหาเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงมานานน่ะ ก็ได้เวลาอันเเหมาะเจาะนัดหมายไปเจอ "มีมี่" กับ "รุ้ง" เรารู้จักกะมีมี่จากเวบบ้านไทยแหละ ส่วนรุ้งเป็นเพื่อนของมีมี่อีกทีจ้า ทั้งสองคนใจดี ขยันเรียน และก็เก่งซะด้วย แหม เห็นแล้วต้องเอาเป็นเยี่ยงอย่างเลยแหละ ก็ดีใจที่ได้เจอเพื่อนใหม่ น่ารัก แถมยังใจดี แบ่งปันความรู้ ให้คำแนะนำดีๆ และให้หนังสือสมุดมาอ่านอีกด้วย เรานี่โชคดีจริงๆ อิอิ

ก็หลังจากที่รู้จักกะมีมี่แล้วเราก็ติดต่อกันทางเมล์ กะ แชท กันน่ะ พอเรากลับมาสวีเดนก็ได้คุยกะมีมี่แล้วมีมี่ก็ชวนไปบ้าน เราก็ต้งหน้าตั้งตารอ ๆ ๆ เพราะว่าอีชั้นมันของตาย เหอๆ ว่าง ๒๔ ชั่วโมง ก็ต้องรอจังหวะให้คนอื่นเค้าว่างอย่างเดียวล่ะค่ะ และแล้วมี่บอกว่า มี่กะรุ้งจะติวภาษาสวีเดนกัน ไอ้เราก็อยากไปฟังกะเค้ามั่ง ผีภาษาสวีเดนกะลังเข้าสิง ฮ่าๆ ๆ ฟิตๆ อ่านเองก็รู้เท่าในหนังสือ ไปฟังเค้าคุยกันเผื่อจะได้อะไรเพิ่มมามั่งแหละน่า แถมได้เจอและพูดคุยกันอีก ดีจะตาย เนอะๆ

มี่เอ่ยปากชวนแต่วันศุกร์ที่ผ่านมาม้าง จากนั้นเราก็นับวันรอเลย เหอๆ ตื่นเต้น ๆ ตอนแชทกับมี่ มี่แนะนำว่าให้อ่านคำนามเพราะว่าในห้องเรียนเค้าสอนเป็นเรื่องแรก แล้วเด๋วมี่จะติวด้วย ไอ้เราก็ฟิตจัดเลย หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน แรกๆ ก็ง่ายหรอก หลัง โอยๆ ไรฟ่ะ เยอะจัง เหอๆ ไม่หวายๆ เอาเท่าที่ได้แล้วกันฟ่ะ ใจเย็นๆ เล่นแน่นๆ น่า ... และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝัน แต่มีความน่าจะเป็นอยู่ก็เกิดขึ้น ซานต้าเปื่อยอ่ะ ปวดหัว ตัวร้อน ไอ แกก็บอกว่า อืมคงต้องออกไปหาเเพื่อนๆ คนเดียวแล้วนะ ไปไม่ไหวหรอก เด๋วแย่น่ะ ...แงๆ หน้าจ๋อย หงอย สับสนไปเลย

ก็ซานต้าแกคงติดจากเราม้าง เราก็เพิ่งหายไปหมาดๆ นั่นแหละบอกแกแล้วว่า ว่าอย่าจูจุ๊บเค้ามาก ติดเยย คิก ๆ ... มี่ให้ที่อยู่ไว้ ซานต้าก็เลยเรียกให้ไปดูแผนที่ แกจะบอกให้ว่าไปยังไง แงๆ ไม่เอาๆ จะไปกะซานต้า ซานต้าไม่ไปเราก็ไม่ไป ไม่ดู งอนๆ ... และแล้วก็ขยับก้นไปดูแผนที่เพราะว่า หวั่นไหว บวกกับ ใจเรียกร้องอยากไป เอาวะเอาไงเอากัน ดูแผนที่ไปมา ก็เอาว่ะไปคนเดียวก็ไป เพราะไม่หลงไปไกลจากลุนด์แน่ๆ รถเมล์ มันไปสุดสายแล้วมันก็วกกลับมาในเมืองอยู่ดี ไปไม่ถึงก็นั่งรถกลับบ้านได้ เหอๆ ไม่ลองก็ไม่รู้ฟ่ะ ...แต่ก็ได้มาแชทกะมีมี่ก่อนวันไป คุยไปคุยมาก็งง เพราะไม่ค่อยรู้ทางน่ะ ได้แต่เดินตามตูดซานต้าต๊อกๆ จำทางได้ไม่กี่ที่ มี่เลยบอกว่าจะมารับที่ท่ารถเมล์ในเมือง เฮ้อ... โล่งอก

ก็นัดเจอกันตอนเย็น เพราะรุ้งมีเรียนเลิกตั้ง ๕ โมงเย็นแน่ะ เรียนหนักจัง ...พอใกล้ถึงเวลานัดเราก็ทำซุปไว้ให้ซานต้า แล้วก็นั่งรถะมล์ออกไปในกลางเมือง ออกไปเฉิ่มอยู่คนเดียว เพราะตอนไปยืนระเบียงมันหนาวก็เลยใส่เสื้อซะตัวเบ้อเริ่มยังกะจะหิมะตกไป เหอๆ อายอ่ะ แล้วก็ไปนั่งรอในห้องขายตั๋ว มี่บอกว่า รุ้งก็จะรอยู่ที่นั่น พอลงรถก็มองแว้ปไปสาวเอเชียคนนึง เอ..ช่ายคนนนี้ป่าว แต่ก็ไม่ทัก พอมี่มาอ้าว รุ้งเองหรอ? เหอๆ แบบว่าไม่กล้าทัก เพราะกลัวหน้าแตกน่ะ อิอิ ...แฟนมี่กับมี่ขับรถมารับเรากะรุ่งไปบ้าน ระหว่างทางก็แวะซื้อไซเดอร์ไปจิบด้วย

บ้านมี่ก็อยู่ไม่ไกลแฮะ ไปไม่ยากด้วย เดินเลยตึกที่เราไปขอเลขประจำตัวไปนิดเดียวเอง นั่นน่ะ พอรู้ทางแล้วทำมาเป็นคุย อิอิ ...พอไปถึงพวกเราก็จัดการกินก๋วยเตี๋ยวกันเลย มี่เตรียมไว้พร้อมกินแล้ว ทีแรกเราคิดว่าจะติวกันก่อนซะอีก เราแอบกินโยเกิร์ตนมถั่วเหลืองรองท้องไปก่อนแล้น ก่อนออกจากบ้านหิวหน่อยๆ น่ะ มี่ทำก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเนื้อเปื่อย ลูกชิ้น ใส่กะหล่ำปลี ถั่วงอก และก็ผักอันอื่นอีกจำไม่ได้ เหอๆ มัวแต่ตื่นเพื่อนใหม่ อิอิ ฟังเค้าคุยกัน ถามโน่น ถามนี่กัน เล่าเรื่องนั้น เรื่องนี้กันอย่างเมามันส์ แล้วก็กินไปด้วย มี่ให้เราลองไซเดอร์เชอรี่ กะเบอรี่ป่า ไปๆ มาๆ หน้าร้อนผ่าวๆ เลยอ่ะ แค่ ๔.๕ เปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์เองน่ะ มี่ทำก๋วยเตี๋ยวอร่อยนะ ก็เลยเบิ้ลไปสะคนละ ๒ ชาม อิอิ

ก็คุยกันเพลินเกินห้ามใจ หันไปดูนาฬิกา อ้าว...ทุ่มกว่าแล้น รุ้งก็เลยชวนคุยกันเรื่องภาษาสวีเดน รุ้งก็ถามนั่น ถามนี่กะพอนตุสแฟนมีมี่ไป เพราะรุ้งเค้าจะสอบแหละ ส่วนเราก็นั่งตาแป๋วฟังไปรู้เรื่องมั่งไม่รู้มั่ง ค่อยๆ เก็บสะสมไปเรา แล้วก็เหลือไปเห็นต้นไม้อันนึงในกระถาง ดอกเหลืองๆ ยอดมันหน้าตา เอ...คุ้นๆ แฮะ ก็เลยถามไปว่าใช่ ราปส์ ป่าว? พอนตุสว่า ใช่ ...อ้าฮ้า ถึงว่าดิ คุ้น คุ๊น ก็เลยแซวไปว่า ระวังนะอย่าเผลอเด๋วเราตัดไปต้มจิ้มน้ำพริกซะเลย อร่อยมั่กๆ เพิ่งไปกินมาเมื่องานสงกรานต์กะน้ำพริกกะปิ ซี๊ดด ๆ สุดๆ อร่อยมั่กๆ ... แล้วเราก็คุยกันต่อไป มี่เอาชีทเก่าที่ได้มาและสมุดจดตอนเรียนแรกๆ มาให้เรา และก็ให้ยืมหนังสือ Utifrån Svenska อีก ปลื้มใจ รุ้งก็เอาชีทมาฝากเราด้วย ยิ้มแก้มป่องเยค่ะงานนี้

ส่วนเราก็หอบงานฝีมือเราไปฝากด้วย แหวนกับสร้อยข้อมือ ก็เป็นมุกสลับคริสตัลชมพู กับมุกสลับคริสตัลเหลือง พอไปเจอทั้งสองคนก็โห เหมือนหยั่งรู้แฮะ มี่น่าจะชอบสีชมพู ดูจากเสื้อผ้าน่ะ ส่วนรุ้งใส่ข้อมือกะแหวนทอง น่าจะชอบสีเหลืองที่เราไปฝากน่ะ อิอิ เพื่อนๆ ชอบกันใหญ่เลย ปลื้มอีกแล้วค่ะ ชอบจัง ก็เพลินเพลิน กันจนได้เวลากลับ เรากะรุ้งก็หอบหนังสือกะชีทที่มี่ให้ยืมกันลงมาจากตึก รุ้งก็บอกว่า นั่นๆ รถเมล์มาแล้ววิ่งกันใหญ่แต่ก็ไม่ทันอ่ะ เพราะต้องข้ามถนนอีก คนขับก็บึ่งลูกเดียว รุ้งก็เลยชวนเดินเข้าไปในกลางเมือง อืม ป่ะ เดินย่อยไปในตัว เพราะแค่ ๓ ป้ายรถเมล์เอง รุ้งว่างั้น

เราก็หิ้วของเดินเม้าท์กันไป คุยเพลินลืมเหนื่อย มานั่งที่ป้ายรถเมล์ก็ยังคุยกันอีก จนรถเมล์รุ้งมาเราก็นั่งรอรถอย่างโดดเดี่ยว เพราะชานชลาฝั่งที่เรายืนไม่มีคนเลยอ่ะ ก็มัน ๓ ทุ่มฝ่าไปแล้นนิ เราก็หนุกหนาน มีความสุข เพลิน ปลื้ม จนลืมโทร. รายงานซานต้า เลยโทร. มาบอกว่า กะลังรอรถกลับบ้านนะ รถโล่งสุดๆ ๆ มีป้าคนนึงนั่งมาเป็นเพื่อน แถมมาลงป้ายเดียวกันอีก ถนนหนทางก็มืดแล้ว เราก็รีบเดินดุ่มๆ ขึ้นห้อง พอมาถึงซานต้าก็ถามว่าเป็นไง ไอ้เราก็ฉอดๆ ๆ และก็โชว์ของที่มี่ให้ยืมมา... แล้วถ่ายรูปมาเยอะป่าวล่ะ? ...เหอๆ ไม่ได้ถ่าย ลืม มัวแต่ทำอย่างอื่นเพลิน ...แกก็ เป็นไปได้ไง ปกติกล้องไม่ห่างมือ ...ก็เป็นไปแล้วนี่ไง คนมันตื่นเพื่อนใหม่ เอ๊ะ ...หนุกหนานเพลินเพลินจนลืมกล้องนิก่อนลูกรักไปเยย

แหม นึกแล้วก็เสียดายอยู่เหมือนกันที่ไม่ได้ถ่ายรูปมา แต่ก็เอาเหอะน่า เด๋วก็ได้เจอกันอีก เพราะว่าคุยกันไว้ว่าจะชวนกันไปนั่นไปนี่อีกหลายที่ และเพื่อนๆ ก็อยากมาบ้านเรามั่ง มาเลยๆ เปิด ๒๔ ชม. อีกเหมือนกัน เพราะว่างเสมอ... มี่กะรุ้งก็ว่าจะมาหลังสอบเสร็จ ไอ้เราก็เริ่มนับวันรอเลย ฮ่าๆ เว่อร์จริงๆ แหมๆ ขอหน่อยเหอะน่า ... เอ เพื่อนคนอื่นมาอ่านแล้วจาน้อยใจป่าวหว่า? ... รักทุกคนเสมอ ไม่เจอก็คิดถึง อิอิ ปากหวาน แต่ก้นไม่เปรี้ยวนะคะ ก็ดีใจที่ได้เจอทุกคนเลยแหละค่ะ จะได้เจอไม่ได้เจอ ก็ปลื้มใจที่ได้รับการเอื้อเฟื้อแบ่งปันฉันเพื่อน ...ปลื้มค่ะปลื้ม