: Diary :

+ 2007 + 2550 +

เด็กใจแตก...หาเรื่องออกนอกบ้าน / 19 เมษายน 2550

เฮ้อ...ตื่นมาฟ้าหม่น พาคนหงองไปด้วย เหอๆ โทษ ดินฟ้าอากาศ ไปเรื่อยเรา จริงๆ แล้วมันแบบว่า ใจแตก อยากออกไปเที่ยวไกลๆ อยู่เรื่อยซิน่า แต่ก็ต้องจำอด เพราะบ่มีตังค์ ต้องช่วยกันประหยัด วันนี้ฟ้าครึ้มฝนท้างวัน ฝนก็พรำๆ หยุดๆ อุณภูมิก็ราวๆ ๘ องศา แต่ว่าลมหฤโหดพัดกระหน่ำไม่มียั้ง แรงมั่กกๆ พัดมาวืบนึงนี่ได้ยินเสียงประทะกระจกเลยอ่ะ กระจกที่นี่เค้าเป็นแบบสองชั้นนะจะบอกให้ พอไปยืนเกาะกระจกเหม่อมองฟ้ากว้างก็ โอ้ว..กระจกเย็นเจี๊ยบเยย ถ้าออกไปจาเป็นไงเนี่ย แค่มองดูก็เสียวแล้น วันนี้ไม่งอแงซานต้าสักแอะ

เมื่อวานอากาศเล่นตลก โกหก กันสุดๆ แดดออกจ้าดีนะ ลมเบาๆ แต่ว่าพอออกไปแล้ว แดดพลุบๆ โพล่ๆ ลมแรงมั่กกๆ ๆ ลมพัดมาทียืนต้านกันแทบไม่ไหว (เว่อร์ไปนิด) เดินสวนทางกะลมซะด้วยนะขาไปน่ะ กว่าจะถึงเล่นเอาเหนื่อยเลย เด็กมันใจแตกเห็นอากาศดีหน่อยก็อยากออกไปเดินเล่น ให้ซานต้าพาไปเดินในที่ที่ไม่เคยไปซะหน่อย ก็ในเมืองเนี่ยแหละ ลัดเลาะไปเรื่อยๆ จุดหมายก็ไปหาซื้อของกินมากักตุน แหม...ชอบของถูกค่ะ อาทิตย์นี้ ซี่โครงหมูลดราคา จะพลาดได้ไงค่ะ ฮ่า ๆ ๆ

ก็เดินผ่าน ทางรถไฟไป แล้วก็เจอ บ้านสวนหลังเล็กๆ เรียงรายอยู่เพียบ เห็นซานต้าว่า พวกที่อยู่อพาร์ทเม้นต์ เค้ามาเช่ากัน แล้วก็ปลูกดอกไม้ ผลไม้ ก็แล้วแต่จะทำกันนั่นแหละ ที่เราเห็นก็เริ่มมีคนมา ถาง ปลุกกันมั่งแล้ว รอบๆ บ้านก็มีเก้าอี้มาตั้ง มีอุปกร์ปิ้ง ย่าง แหม...ช่างตอบสนองความต้องการคนเมืองได้เจ๋งริงๆ ดูไปดูมาเหมือนบ้านซัมเมอร์ขนาดจิ๋ว จิ๋วแต่แจ๋วนะเนี่ย...หุหุ เห็นแล้วอยากได้มั่ง ว่าแล้วก็โม้ไปกะซานต้าว่า สมมุติว่าหลังนี้เป็นของเรานะ ตรงนั้นจาปลูกนั่นนี่ โน่น น่าน ไปเรื่อยๆ เปื่อย ฝันกลางวัน นั่นเอง ฮ่าๆ ๆ ...ท่าทางค่าเช่าคงจาแพงน่าดู เอาไว้ให้รวยก่อนค่อยว่ากัน

กว่าจะเดินไปถึงซุปเปอร์มือก็เย็นเจี๊ยบ พอถึงได้เราก็เดินพล่านเลย หาของราคาประหยัดก่อนเลย ก็ซื้อถ้วยมา ๒ ใบ เอาไว้เผื่อมีปร์ตี้ ฮ่าๆ ๆ จามีป่าวก็ยังไม่รู้เลย แล้วก็ซื้อสมุด เล่มละ ๖ โครนเอง เค้าขายยกแพค ๕ เล่ม ส่วนซานต้าก็ตามหาแรดดิชสุดโปรด เราก็ซื้อพวกผักบางอย่างเพิ่มไปตามประสา แล้วซานต้าก็เป็นห่วงสุขภาพเราลากไปหาซื้อนม ครานี้มีน้ำนมข้าวด้วย ซานต้าไม่รู้จัก ฮั่นน่ะ งี้ต้องยืดอกเล่าซะหน่อย เหอๆ แล้วก็มีโยเกิร์ตนมถั่วเหลือง ซานต้าสั่งลอง อีชั้นก็กวาดเอามา ฮ่าๆ ๆ แถมยังเจอ คาเนลบูล่ะ ราคาพิเศษอีก แต่ไม่เอามาเพราะกลัวบวม กะลังตั้งใจลดอยู่ เพราะว่าบวมเพื่อนสนิทส้มตำ (ลาบ น้ำตก ฯลฯ) กะก๋วยเตี๋ยวเรือมาจากเมืองไทย อิอิ

ก็เดินกันพล่านทั่วซุปเปอร์นั่นแหละ ตั้งใจไปเอาอย่างเดียวแต่หอบของกลับมาเพียบตามเคย ก็ได้ กระดูกหมูอ่อนมาอีกอย่างด้วย ตู้เย็นจาระเบิดแล้เนเนี่ย แต่ว่าพอมีไรในตู้เยอะๆ ก็ดี จะได้มีไรทำกินได้หลากหลายหน่อย... ว่าไปนั่น บางทีมากเกินจน จาทำไรกินดีหว่า? แล้วก็สิ้นคิดด้วยมาม่า ฮ่าๆ ๆ เออ...ตอนออกมานั่งแพคของใส่กระเป๋ารถลาก ก็ให้ซานต้าไปซื้อสแตมป์ให้ เราก็ถูกทิ้งอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา และแล้วก็มีหญิงแก่มาพูดภาษาสวีเดน ฉอดๆ ใส่ ข้าเจ้าก็ตั้งหูฟังอย่างจดจ่อ ฟังได้ด้วยเฮ้ย ... จับได้มั่งไม่ได้มั่ง แต่ก็พอรู้เรื่อง แต่ว่าตอบไม่ได้อ่ะ ยิ้ม ใบ้ พูดเป็นคำๆ ไป ฮ่าๆ ๆ แกก็ฟังเรารู้เรื่องป่าว ก็ไม่รู้อ่ะ ในใจก็ซานต้ามาสักทีดิ มาสักที โอม จงมาๆ ...ไม่มาสักที จนคุณยายแกบ๊ายบายไปก่อนแล้น...

พอซานต้ามาก็วิ่งไปหา เดินช้าจังเมื่อกี้เกือบตายมีคนมาพูดด้วย ฟังรู้เรื่องแต่ตอบไม่ได้อ่ะ... เค้าถามว่าไรล่ะ? ... เค้าถามว่าแรดดิชซื้อมาเท่าไไหร่? ก็ตอบไปว่า เฟม ... แกไม่เชื่ออ่ะ แล้วก็ขอดูใบเสร็จ ก็ยื่นให้แกไป แล้วแกก็พาลเชคราคาอย่างอื่นด้วย เหอๆ ...แล้วพูดไรอีก? ...เหอๆ ยิ้มสู้เข้าไว้ ฟังได้แต่ตอบไม่ได้อ่ะ.... ฮึม ไม่ได้ๆ งี้ก็ต้องเรียนให้หนักกว่าเดิม จะได้พูดได้... ห่วยแค่นี้ก็จาแย่แล้นนะ เรียนด้วยตัวเองมันน่าเบื่อ เพื่อนก็ไม่มีให้เม้าท์ คิดสภาพดูสิค่ะ วันๆ จับเจ่าอยู่แต่ที่โต๊ะ ทำไรคนเดียวมันไม่มันส์เอาซะเลย ขาดเพื่อนเหมือนจาขาดใจ คนขยันซะด้วยนิ ฮ่าๆ ๆ ...จริงแล้วชินกะการเรียนในห้องเรียนที่เมืองไทยมากเกินไปม้างเรา เลยเรียนเองไม่ค่อยจาได้เรื่อง เรียนๆ เล่นๆ เป็นกิจวัตร

ส่วนวันนี้ก็เฝ้าห้องกลัวห้องหาย เรียนๆ เล่นๆ ตามปกติ และแล้วก็มีเสียงอ๊อดหน้าบ้าน ซานต้าหลบไปแต่งตัวให้เรียบร้อยในห้องนอน เราก็วิ่งไปต้อนรับ พ่อหนุ่มรูปงาม สูปปริ๊สสส... เราก็ Hej ไปก่อนเลย พ่อนั่นก็ มาเป็นชุด อียุ้ยก็ช้อคน่ะซิค่ะ พยายามแล้วแต่จับได้แค่ สวัสดีคำเดียว ฮ่าๆ ๆ ก็เลยต้องพ่นประกิตใส่ไป ได้ความว่า มาเชคมิเตอร์ไฟ เฮ้อ...แค่นั้น ส่วนซานต้ายังงุกๆ อยู่ในห้องนอนอยู่เลย ทีแรกคิดว่าเค้าจามาซ่อมประตูห้อง กะอ่างอาบน้ำให้ซะอีก เนี่ยอยากแช่น้ำอุ่นๆ เอนกายอย่างคุณนายกะเค้าสักทีแต่ก็ทำไม่ได้ รอกันอยู่เนี่ยแหละ

เจ้าประคุณลุนช่องเอ้ย ลมแรงอย่าบอกใคร เนี่ยเขียนไปมันก็หวือๆ ๆ ไป ... ลมแรงมั่กๆ จาพัดเอากรีนเฮ้าท์ที่เราใช้ปลูกผัก เราไปแหล่มิไปแหล่อยู่แล้วเนี่ย ลมมันแรงจัดเน๊าะ ก็พัดเอาพลาสติกที่คลุมค่อยเพยิบๆ เหล็กที่ต่อไว้ก็หลุดเพล้ง อ้าว เฮ้ย เอาแล้วเว้ย ทำไงดี ซานต้าก็นอนไปแล้น ก็ออกไปปะทะลมแรงมั่กๆ น่ากลัวสุดๆ เราอยู่ชั้น ๔ ด้วยแหละ ก็พยายามทั้งกลัวนั่นแหละ เอาพลาสติกที่คลุมออก พล่านไปมาจนเย็นชาไปท้างตัว นี่ถ้าฝนตกคงแข็งตายคาระเบียงแน่ๆ เหอๆ เป็นห่วงกรีนเฮ้าท์มากจัด ก็เห่อนิ เพิ่งซื้อมา ตั้งหลายตังค์จายอมให้ลมเอาไปรับทานได้ไงล่ะค่ะ

ในทีสุดกรีนเฮ้าท์ก็ปลอดภัยแต่ว่าเราน่ะสิ เย็นชาไปทั้งกาย เลยวิ่งไปให้ซานต้ากกในที่นอนโน่น ซุกเข้าไปอย่างกะลูกหมาตกน้ำ ซานต้าตัวอุ่นมั่กๆ พอเราจับซานต้าปุ๊บแกสะดุ้งตื่นเลย แถมคำรามใส่อีก เพราะเราเย็นมั่กๆ นั่นเอง ฮ่า ๆ ๆ ...พออุ่นกายสบายใจแล้วก็ออกมาอัพเดทภาษาสวีเดนลงเวบตัวเอง อ่านไป ทำไป อืม..ก็ดี ทำให้จำศัพท์ได้ดีขึ้นด้วย ส่วนของเดิมที่เคยทำไว้ ลืมไปเยอะเลยแหละ เหอๆ ลืมเก่า ได้ใหม่ ซะแว้วเรา คิกๆ